Cajon jest zbudowany w kształcie pudła, najczęściej prostopadłościanu. Do budowy pięciu z sześciu jego ścian używa się arkuszy drewnianych. Ich grubość wynosi od 1,3 centymetrów, do 1,9 centymetrów. Innymi słowy od 0,5 do 0,75 cala. Szósta ścianka jest ścianką uderzeniową, nazywaną inaczej płytą czołową instrumentu. Wykonuje się ją z cieńszej sklejki i przymocowuje śrubami do reszty. Najczęściej ma ona grubość około 3-4 milimetrów. Przez dokręcanie śrub lub luzowanie ich w górnej części płyty czołowej modyfikujemy brzmienie instrumentu, a także jego wrażliwość dynamiczną.

Cajon posiada tylną płytę rezonansową, zwaną także basową lub tapa. W niej wycięty jest otwór rezonansowy. Wewnątrz cajon’a znajdują się struny lub sprężyny werblowe. Dotykają one płyty czołowej (uderzeniowej). Dzięki temu podczas gry na instrumencie słyszymy specyficzny dźwięk szelestu, czyli tak zwany efekt werblowy. Dźwięk ten nazywany jest „snar”.

Całe pudło ma wymiary około 50 x 30 centymetrów. Dodatkowo w jego środku powinna znajdować się dodatkowa zabezpieczająca konstrukcja wykonana z drewnianych listewek, około dwucentymetrowych. Instrument musi być stabilny, ponieważ osoba grająca na cajon musi na nim usiąść.