Marakasy to instrumenty perkusyjne należące do kategorii instrumentów samodźwięcznych. To rodzaj grzechotki, wewnątrz której umieszczone są kamyki lub nasiona, które podczas potrząsania wydają specyficzny dźwięk.

Marakasy pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej, z takich krajów jak Kolumbia, Gwatemala czy Puerto Rico.
Grzechotki na początku były wykonywane ze skorup orzecha kokosowego, tykwy lub dyni osadzonej na drewnianym trzonku.
Wykorzystywane były podczas różnego rodzaju obrzędów religijnych, a dopiero później do innych celów. W wielu plemionach na marakasach mogą grać tylko kobiety.

Do Europy marakasy przywędrowały w latach trzydziestych dwudziestego wieku razem z muzyką kubańską, cza-czą, rumbą oraz mambą.
Po pewnym czasie zdobyły bardzo dużą popularność jako instrument muzyczno-rytmiczny.
Dzisiaj wykorzystują marakasy zespoły grające muzykę latynoską, ale nie tylko. Bardzo często są używane przez nauczycieli na lekcjach muzyki w przedszkolu i szkole. Są bardzo lubiane przez dzieci ze względu na swój kształt i wydawane dźwięki.

Współczesne marakasy oprócz tradycyjnych materiałów, tworzone są z drewna i bardzo wytrzymałych materiałów z tworzywa sztucznego, a wypełnione w środku śrutem.
Na Kubie rośnie drzewo Guira, z którego owoców robi się współczesne marakasy. W wysuszonych owocach znajdują się twarde pestki, dzięki którym z instrumentu wydobywa się charakterystyczny, grzechoczący dźwięk.